بارورکردن ابرها یکی از فنون تعدیل آب‌وهواست که قابلیت باران‌زایی را افزایش می‌دهد و دانشمندان فناوری را برای ایجاد بارندگی به خدمت گرفته‌اند.
در این شیوه، ذرات نمک سدیم و پتاسیم که با هواپیما در هوا منتشر می‌شوند قطرات ریز آب را جذب می‌کنند و قطرات سنگین‌تری می‌سازند که از آسمان فرو می‌بارند.
همزمان جمعی از پژوهشگران بین‌المللی برای بهبود فرایند بارورسازی ابرها در حال فعالیت‌اند. این کار بازدهی ۱۰ تا ۱۵ درصدی در افزایش بارش دارد و در شرایط مساعد ممکن است این میزان به ۲۵ درصد هم برسد.
با یک ساعت کارِ بارورسازی روی هر کیلومترِ مکعب از آسمانِ ابری حدود ۵۰۰ تن آب حاصل می‌شود، می‌بینید که می‌توان از ۱۰۰ هزار کیلومتر مکعب هوا، آب نسبتا زیادی استخراج کرد
در ماه‌های گرم احتمال بارش کمتر است، برای مثال حدود ۹۰ درصد آب آشامیدنی دُبی از آب دریا تهیه می‌شود. تسهیلات آب‌شیرین‌کنِ این شهر روزانه حدود ۲۰۰ هزار متر مکعب آب دریا را نمک‌زُدایی می‌کند.
امروز حدود ۲/۴ میلیارد نفر از آب آشامیدنی و پاک محروم‌اند. در آینده نیز ۶ میلیارد نفر با کمبود آب روبه‌رو خواهند بود. بنابراین انواع فناوری‌های تازه در فرآیند تصفیهٔ آب به کار گرفته می‌شوند.
همچنین تصفیه‌خانه‌ای که با صفحات آبی و خورشیدی آب آشامیدنی فراهم می‌کند هوای محیط را به درون می‌کشند و بعد این هوا در تماس با نوعی نم‌گیرِ ویژه قرار می‌گیرد که فقط مولکول‌های H2O خالص را جذب می‌کند و ما با انرژی گرمایی که از تابش خورشید می‌گیریم این مولکول‌ها را از حالت گاز به حالت مایع در می‌آوریم و بعد برای طبیعی‌شدن آب مقداری املاح به آن اضافه می‌کنیم
پژوهشگران همچنین در طرحی آزمایشی آب تبخیرشدهٔ روی سطح دریا و دریاچه را جذب می‌کنند و از آن برای آبیاری و دیگر مصارف بهره می‌برند. این شیوه همچنین مصرف انرژی را در فرآیند تصفیه آب کاهش می‌دهد.
این فناوری نه فقط در مناطق خشک بلکه هرجا که تبخیر شدید روی بدهد، مثل موج گرمایی که سال گذشته رطوبت نقاطی از اروپا را گرفت، مفید است
